Çizmenin Burnunda bir Garip Cittanova-1

Neler neler oldu görüşmeyeli... En son Datça resimlerini, Ortam Pansiyonu günlüğüme yazacağım derken.. Birden bir taşınma: ev, iş herşey değişti. O kadar ani gelişti ki herşey. Artık ben İstanbul'luyum. Bunca yıl Ankara'da yaşadıktan sonra, doğal olarak biraz:)) sarsıntı yaşadım. Ancak kendime geliyorum ve yaşamın her anını sindirerek yaşamak istiyorum artık!!

Datça resimlerini şu anda ekleyemesem de, 2007 Kasım ayında gittiğim İtalya Cittanova'dan bazı anıları aktarmak istiyorum, özellikle de damak çatlatan (Sayın Yaşin'in kulakları çınlasın)cinsten lezzetleri paylaşmadan geçemeyeceğim...

Cittanova'yı benim gibi bir çoğunuz da duymamışsınızdır belki de. Sevgili Oya Kayacan'ın her zaman büyük bir keyifle izlediğim sitesinden edindiğim bilgilerle yola çıktım ben de.. Çizmenin burnunda ufacık bir köy.. Mafyanın egemen olduğu bir bölge. Bir eğitim gezisi olmasa, belki de gitmeyi hiç aklıma getirmeyeceğim. Öyle bir ağırlandık ki, öyle çok benzerlikler buldum ki kendimiz ve Cittanova halkı arasında.. En çok da o kenara itilmişlik duygusu, önemsenme ihtiyacı.. Müthiş İtalyan lezzetleri, harika insanlar: Vincenzo (Okul Müdürü) ve meslektaşlarım Natty, Carmen, Maria Teresa, Arianna.. Unutulmaz anlar, her yolculuk başka bir ufuk açıyor insanın önünde.. Aşağıdaki resimler Zomaro dağında bir kır Lokantası olan Ostello'dan. Porchini mantarının enfes lezzetini ilk kez burada tattım.. Birbirinden lezzetli yemekler, kırmızı şarap ve sohbet birleşince bir gece önce yeni tanışmış olan grup birden böyle kaynaşıverdi işte:) Şimdilik bu kadar, devamı çok yakında... Tekrar merhabaaa..